Gisteren Wordt Nooit Vandaag

gisteren wordt nooit vandaag soms kom je ergens waar je al jaren komt. opeens dringt het tot je door dat niks meer was als eerst. alles is verandert, bomen zijn gegroeid net als de mensen eromheen. het is de zelfde plek, maar toch voelt het zo anders. in je leven is ook het nodige gebeurt en ben je vaak verdeeld geweest over gevoel en verstand. je verstand heeft vaak aan je gevoel getwijfeld, maar dat heeft je nooit tegengehouden. het gevoel nam je mee op een reis met als eindbestemming geluk. alleen is dat niet altijd gelukt. maar nu je weer op die oude bkende plek zit lijkt alles zo anders, zo leeg, zo waardeloos. het gevoel dat je alleen maar hebt verloren lijkt langzaam alle andere gevoelens over te nemen.de vrienden waar je mee omging heb je niet meer, je jeugdige onschuld heb je al lang verloren en de wijsheid die met de jaren hoort te komen heeft het af laten weten. je kijkt nog eens goed om je heen, voelt de wind die over je gezicht blaast en zoekt naar iets van toen. behalve de huizen is er niks meer. maar is er dan niks om je goed over te voelen? je bent gezond, je hebt een baan, je kan doen en laten wat je wilt. telt dat niet? natuurlijk telt dat wel, maar toch heb je het gevoel dat je wat mist. je mist de kleine dingen. buiten dollen met een bal, stoere verhalen vertellen, lachen, vriendschap. je probeert te bedenken wat er met de rest is gebeurt, de vrienden van wie je nooit had gedacht dat je ze zou verliezen. vriendschap lijkt zo defenitief, maar je leert de ware betekenis pas kenne als je het niet meer hebt. lals zoveel dingen in het leven. de vriendschap die je nu hebt is totaal anders. je ziet elkaar minder vaak en als je elkaar ziet is het toch altijd maar de vraag of je niet moe bent van het werk. vriendschap is op de tweede plaats gekomen en je vraagt je af waarom. maar toch waardeer je het, je kan ze tenslotte altijd bellen, maar over de telefoon is het toch anders. alles is anders, vor altijd. en dan besef je dat gisteren nooit vandaag zal worden. je kan zo je best doen om dat wel te bereiken, maar je gaat toch me met de tijd. de tijd die nu je vijand wordt. tijd die er voor zorgt dat je volwassen wordt, ook al wil je niet. maar verzetten heeft geen zin, Dit word het