Rangeer Plaatsen

Als je weer naar je werk gaat fietsen dan merk je pas dat je niet hellemaal 100% bent, maar de warmte van je collega's maak een hoop goed en het weekend was rustig, lekker naar de grote rivieren geweest met de wijde uitzichten op den landen en molens, proberen dat beeld op het vlies te houden met het gevoel op mijn werk als lam geslagen te zijn door onbegrip, alweer 11 uur en maar twee bakjes koffie op, veel te weinig en moeite met concentreren, maar wel rustig in mijn hoofd.De blauwe koude ochtend lucht met laag vliegende vogels en hun geluid er bij, de gedachte aan de zomer ondanks dat de temperatuur er niet naar is, de gedachte aan vroeger, de herinneringen aan mijn jeugd, elke jaar drie maanden in Riccione, zee, strand en zon, net of die tijd nooit bestaan heeft, een andere wereld in een ver verleden waar alles anders was, geen mobiel, geen computers, alleen maar buiten spelen en de aantrekking kracht van vervallen en verlaten gebouwen, tussen de rangeer plaatsen van treinen en slenteren overal en nergens, anders dan vroeger en kan mijn ook niet voorstellen om mijn kind alleen de hele dag naar buiten zonder te weten waar hij uithangt, moet altijd hem kunnen zien en bij me hebben en bang als ik hem even kwijt ben, het spook beeld van de media en alles wat je ziet en leest flits razend snel aan je voorbij als een film.