1 1 2

Wat een toestand vandaag, ik had me toch uiteindelijk ziek gemeld, elke keer als ik wat deed voel de ik alles kloppen en beklemmend moe, dus rustig thuis en mijn zoon zal met het school busje thuis gebracht worden, tot het echt te lang ging duren en wat het geval was dat toch na twee belletjes ter bevestiging zij mijn zoon toch naar het adres van mijn ex hebben gebracht en ziels alleen daar hebben achter gelaten die achterlijke rand debielen, mijn snelste optie was toch gaan fietsen aangezien het geen 10 minuten is en gelukkig was mijn zoon zo brutaal om toch maar bij de buur vrouw te bellen en daar op gevangen, toen ik daar aan kwam leek wel de hele straat af gezet, allemaal mensen voor het portiek, motor agent, politie auto en allemaal mannen in het blauw, ik wist niet hoe ik ze moest bedanken en gelukkig mijn zoon Nick vond het allemaal normaal en was niet echt onder de indruk en had het bij de buurvrouw het naar de zin die zelfs een kleur plaat had uit geprint voor hem, mijn fiets achter gelaten en met de bus terug, het leek heel lang te duren, maar alles bij mekaar heeft het geen uur geduurd, van het telefoontje tot ik weer veilig met mijn zoon thuis was.
En nu zit hij lekker te gamen als van oud en ik nog zieker dan ik al daar voor was, mijn uit de naad gefietst en terug gelopen en als je pas terug bent voel je neer slag van de schik en dat je toch wel echt ziek bent.